Take off is optional, but the landing is mandatory
വിമാനത്തിന്റെ സ്പീഡ് V1 അഥവാ പൊങ്ങണോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കാന് കഴിയും വരെയുള്ള സ്പീഡ് എത്തുവോളം "ന്നാ ഇപ്പൊ പൊങ്ങണ്ട" എന്നു ഡ്രൈവര്ക്ക് തീരുമാനിക്കാം! പക്ഷേ അതും കഴിഞ്ഞ് ആകാശത്തെത്തിയ ഈ പണ്ടാരത്തെ എങ്ങനേലും ഒന്ന് നിലത്തെത്തിക്കണം എന്നത് നിര്ബന്ധമാകുന്നു.
അസ്സലാകപ്പാടെ ആലോചിച്ചാല് ഈ വിമാനമോടിക്കല് എന്തെളുപ്പം! ഗ്രൗണ്ട് കണ്ട്രോളര് ഉരുട്ടിക്കോളാന് പറഞ്ഞാല് വിമാനം ഉരുട്ടി റണ്വേയില് കൊണ്ടു വെയ്ക്കണം. ന്നിട്ട് അപ്രത്തൂട്യോ ഇപ്രത്യൂടോ വേറെ വിമാനം ഒന്നും വരുന്നില്ലേല് എയര് കണ്ട്രോളര് ഡബിള് ബെല്ല് കൊടുക്കും "ന്നാ പൂവാ റൈറ്റ്"...!
ശ്റ്റ്റ്റ്റ്ര്..... ഓ മ്മളാകാശത്തെത്തി.!
പിന്നെന്താ? ആ ഓട്ടോ പൈലറ്റ് അങ്ങട്ട് ഓണ് ചെയ്ത് വെക്കാം. പിന്നെ വല്ല പാട്ടോ സിനിമയോ ഒക്കെ ആസ്വദിച്ച് അങ്ങിനെ ഇരിക്കാം.
ഇറങ്ങേണ്ട സമയമാവുമ്പം താഴേന്ന് വീണ്ടും വിളി വരും.
"ഇങ്ങ് പോരട്ടെ ഒരു പത്തിരുപതിനായിരം അടി താഴേക്ക്..."
"ആ...പോരട്ടേ പോരട്ടേ..."
"പ്പ എത്ര്യായി"
"ഏകദേശം ഒരു രണ്ടായിരം അടി"
"മാഷക്ക് റണ്വേ കാണാവോ?"
"പിന്നെ, നല്ല മണി മണിയായിട്ട് കാണാം"
"ന്നാ അബ്ടെത്തന്നെ ഇറക്കിക്കോളേ..."
ആഹഹാ..എന്തെളുപ്പം. പിന്നെ ഈ ഡ്രൈവര്മാര് എന്തിനാപ്പാ എന്റെ സമയം കഴിഞ്ഞേ..ഇനി പറത്താന് ആളെ വേറെ നോക്കിക്കോന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ആളെ മക്കാറാക്കണേ....ദിപ്പ ഇത്ര ഭാരിച്ച പണിയാ? ഇവന്മാരെയൊക്കെയുണ്ടല്ലോ ചവിട്ടിക്കൂട്ടി പന്തു തട്ടിക്കളിക്കണം...ഹാ!അഹങ്കാരികള്!
ശരി. എന്നാ കഥകളി വേറൊന്നുകൂടെ നടക്കുന്നുണ്ട് ഇപ്പോ. പ്രതി ഡയറക്റ്ററേറ്റ് ജനറല് ഓഫ് സിവില് ഏവിയേഷന് (DGCA). വാദി ലോകത്തെ സകലമാന വിമാനക്കമ്പനികളും. കഥ കീചക വധം തന്നെ!
ഇപ്പോ ഒരു പൈലറ്റിന്റെ പറപ്പിക്കണ സമയത്തിന്റെ കടുപ്പം തുടര്ച്ചയായി വരുന്ന പന്ത്രണ്ട് മാസങ്ങളില് ആയിരത്തി അറുനൂറ് മണിക്കൂറുകളാവുന്നു. അതില് തന്നെ ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂറില് മൊത്തം എട്ട് മണിക്കൂര് ചങ്ങായിക്ക് വിശ്രമവും അനുവദിക്കണം. DGCA പറയണത് ഈ ആയിരത്തി അറുനൂറ് മണിക്കൂര് ഒരു കൊല്ലത്തില് എന്നത് ആയിരം മണിക്കൂര് ആയി കുറയ്ക്കണം എന്നാണ്. അതായത് പൈലറ്റുമാര് ഇപ്പോ തന്നെ വിമാനം പറത്തുന്ന സമയം വളരെ കൂടുതല് ആണെന്ന്. പോരേ പൂരം?
വിമാനക്കമ്പനിക്കാര് വെറുതെയിരിക്ക്വോ? അവര് പറേണത് "ന്നാ പ്പിന്നെ തേരാപ്പാരാ നടക്കണ ചെക്കന്മാരെയൊക്കെ പിടിച്ച് പൈലറ്റാക്ക്, ഇപ്പറേണ സമയം വെച്ച് ഓടിക്കാനുള്ള പൈലറ്റുകളൊന്നും ഞാളേലില്ല" എന്നും.
"അതെന്തൊരു ഉളുപ്പില്ലാത്ത പണ്യാ DGCA കാണിച്ചത്. പൈലറ്റുമ്മാര്ക്ക് അല്ലേത്തന്നെ മുഴുത്ത അഹങ്കാരല്ലേ? അതിനിടക്ക് ഇതും....?"
കഴിഞ്ഞ പത്തു പതിനഞ്ചു കൊല്ലം ലോകത്ത് നടന്ന വിമാനാപകടങ്ങള് മൊത്തം പരിശോധിച്ചിട്ടാണ് DGCA ഇങ്ങനെയൊരു നിഗമനത്തിലെത്തിയത് എന്നൂടെ അറിയുമ്പഴോ?
വിശദമാക്കണം അല്ലേ?തന്നെക്കാളും മൂന്നാലു മീറ്റര് പൊക്കത്തില് ലോഡും കയറ്റി റോട്ടുമ്മെക്കൂടെ പോകുന്ന ട്രക്കുകള് ഓടിക്കുക എന്നത്,അതേത് വോള്വോ ആയാലും ബെന്സ് ആയാലും ശരി, നല്ല കായികാദ്ധ്വാനം ആവശ്യമുള്ള പണിയാണ്. എന്നാലും ആ ഡ്രൈവര് സ്കൂളില് പോയിരിക്കണം എന്ന് ഒരു ഡ്രൈവേര്സ് മാന്വലും പറയുന്നില്ല. എന്നാല് പത്ത് നാനൂറ് ടണ് ഭാരമുള്ള ഒരു വിമാനം ആകാശത്തൂടെ പറത്താന് ഒരു ട്രക്ക് ഓടിക്കുന്നതിന്റെ നൂറിലൊരംശം പോലും കായികാധ്വാനം ആവശ്യമില്ല. പക്ഷേ ആ പറത്തുന്നവന് പഠിച്ച് പരൂക്ഷയൊക്കെ പാസായി വന്നിരിക്കണം. ഗുട്ടന്സ് പിടികിട്ടിയോ?
കായികാധ്വാനത്തിനെക്കാളും മനുഷ്യനെ ക്ഷീണിപ്പിക്കുന്ന മാനസികാധ്വാനം അഥവാ ടെന്ഷന് ആണ് ഒരു പൈലറ്റ് അനുഭവിക്കുന്നത്. അങ്ങേരുടെ മനസ്സിന് ആവശ്യമുള്ളത്രയും വിശ്രമം കിട്ടിയില്ലെങ്കില് ചിലപ്പോ വിമാനത്തിലിരിക്കുന്ന പത്ത് മുന്നൂറ് ജീവന് സ്വാഹ....!
ചുമ്മാ അങ്ങ് ദുഫായീന്ന് അല്ലെങ്കില് ഖത്തറീന്ന് കയറി കാലും നീട്ടിയിരുന്ന് ച്ചിരെ വീശി, ശാപ്പാടുമടിച്ച് ഒരു സിനിമേം കണ്ട് ഒരു നാലുമണിക്കൂര് കൊണ്ട് ഇങ്ങു കൊച്ചീലോ കോഴിക്കോട്ടൊ വന്നിറങ്ങുന്ന നമ്മളോര്ക്കുന്നോ ആ നാലു മണീക്കൂറില് കോക്പിറ്റില് നടന്ന കാര്യങ്ങള്?
ആകെ മൊത്തം കണക്കു കൂട്ടലുകളുടെ കളിയാണ് സര് ഈ പറക്കണ പറക്കലുകളെല്ലാം.
ഉദാഹരണത്തിന് ടേക്ക് ഓഫ് തന്നെയെടുക്കാം.
"ന്നാ കൂട്ടിക്കോ..."
വിമാനത്തിന്റെ ഭാരം പ്ലസ് അതിലെ മൊത്തം യാത്രക്കാരുടെ ശരാശരി തൂക്കം പ്ലസ് ആകെമൊത്തം ലഗേജുകളുടെ തൂക്കം പ്ലസ് വിമാനത്തില് ഇപ്പോ നിറച്ച ഇന്ധനത്തിന്റെ തൂക്കം, കൂട്ടിയോ?
"ആ കൂട്ടി"
"നമ്മളീ പറക്കാന് പോണ റണ്വേയുടെ നീളം അറിയോ"
"ഒവ്വ"
"ശരി, കാറ്റടിക്കുന്നുണ്ടോ?"
"ഒണ്ടല്ലോ"
"എത്ര നോട്ടിക്കല് മൈല് വേഗത്തില്? എവിടന്ന് എങ്ങോട്ട്?"
"അതിപ്പോ വെതര്കാസ്റ്റ് നോക്കി പറഞ്ഞ് തരാം ട്ടോ"
"അപ്പോ ടേക്കോഫിന് എഞ്ചിന് ത്രസ്റ്റ് എത്ര സെറ്റ് ചെയ്യണം മഹനേ?"
ഇദൊക്കെ എന്തു കാര്യത്തിന്?
സിമ്പിള്..ഉദാഹരണത്തിന് ഒരു വിമാനത്തിന്റെ റൊടേറ്റ് സ്പീഡ് (V2 അഥവാ "മേലോട്ട് പോട്ടെയ്" എന്നും പറഞ്ഞ് അതിന്റെ മൂക്ക് ആകാശത്തോട്ട് പൊക്കാന് ആവശ്യമായ സ്പീഡ്) മണിക്കൂറില് 145 നോട്ടിക്കല് മൈല് (എതാാണ്ട് 270 കിലോമീറ്റര്) ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. വിമാനത്തിന്റെ മൊത്തം ഭാരവും റണ്വെയുടെ നീളവും അടിക്കുന്ന കാറ്റിന്റെ ദിശയും വേഗവും ഒന്നും കണക്കാക്കാതെ പറപ്പിക്കാന് നോക്കിയാല് ഈ പറയുന്ന 145 നോട്ടിക്കല് മൈല് എത്തുമ്പോഴേക്കും വിമാനം ചിലപ്പോ റണ്വേയും കടന്ന് കണ്ടത്തൂടെയും വരമ്പത്തൂടെയുമൊക്കെ കുറെ ഓടിയിട്ടുണ്ടാവും.
ഇദാ വെല്യ കാര്യം? ഇതൊരു കമ്പ്യൂട്ടര് പിടിപ്പിച്ച് അതിനങ്ങ് ഇന്പുട് ചെയ്താ പോരെ, ഠപ്പേന്ന് കിട്ടൂലോ ഉത്തരം.
പോരാ. ഏത് കമ്പ്യൂട്ടറുണ്ടായാലും പൈലറ്റ് കണക്കു കൂട്ടിയുണ്ടാക്കണം അത്.
ലോകത്തുള്ള ഓരോ എയര്പോര്ട്ടിലേയും സാഹചര്യങ്ങള് ഒന്നിനൊന്നു വത്യാസപ്പെട്ടാണിരിക്കുന്നത്.
അതു പോലെ ടേക്കോഫിനു മുന്നെയുള്ള പത്തു നൂറായിരം നടപടിക്രമങ്ങള്! ചെക്ക് ലിസ്റ്റ് വായിച്ച് ഓരോന്നും വ്യകതമായി ഉറക്കെ പറഞ്ഞ് അടയാളപ്പെടുത്തണം...! ഏതെങ്കിലും ഒന്ന് പിഴച്ചാല് മതി. മൊത്തം അല്ക്കുല്ത്താവാന്.
ഏതായാലും പൊങ്ങി. ഇനി ഈ സംഗതിയൊന്നു താഴെയിറക്കണമെങ്കിലോ?
"കൂട്ടണോ?"
"വേണ്ട കുറച്ചാ മതി"
"എന്തോന്ന് കുറയ്ക്കാന്?"
"ആകെ നമ്മളെത്ര പറന്നു, അതിന് എത്ര കിലോ ഇന്ധനം നാം കത്തിച്ചു?"
"അത്...?"
"അദോ അതിനെ നുമ്മടെ പറക്കാന് തുടങ്ങുമ്പോഴുള്ള ഭാരത്തീന്നു കുറച്ചേ?"
"കുറച്ചു"
"ശരി അപ്പോ മ്മടെ എയര്പോര്ട്ടിലേക്ക് എത്ര മൈല് ഉണ്ടെന്നാ പറഞ്ഞെ?"
"ഒരു പത്തഞ്ഞൂറ് കാണും"
"കാറ്റുണ്ടോഡെയ്?"
"ഒടുക്കത്തെ കാറ്റ്! ഉണ്ടെന്നാ തോന്നുന്നെ!"
"ഹെഡ് വിന്റോ, ടെയില് വിന്റോ അതോ ക്രോസ്സ് വിന്റോ?"
"എന്തര്...എന്തര്?"
ഡേയ്, കാറ്റു മുന്നീന്നോ പിറകീന്നോ അതോ സൈഡീന്നോ"?
"ഈ ചില്ലൊന്നു താഴ്ത്തി നോക്കട്ടെ ട്ടോ"
"ശരി എന്നാ കൂട്ടിക്കോ! ഇത്രേം കനമുള്ള ഈ വിമ്മാനം, ഇത്രേം വേഗത്തിലുള്ള ഈ കാറ്റില്, ഇത്രേം ദൂരത്തുള്ള താവളത്തില് പോയിറങ്ങാന് മിനിറ്റില് എത്ര അടി കണ്ട് നാം താഴോട്ട് പോണം?"
"പാരച്യൂട്ട് സ്റ്റോക്കുണ്ടോ?"
"എന്തിനാ?"
"എനിക്കൊന്നു താഴേക്ക് ചാടാന്!"
ഒരു പ്രശ്ന രഹിതമായ പറക്കലില് ഇതൊന്നും ഒരു പക്ഷേ വലിയ കാര്യമായിരിക്കില്ല. എന്നാല് എല്ലാ പറക്കലുകളും പ്രശ്നരഹിതമായിരിക്കും എന്നാരാണ് നമുക്ക് ഉറപ്പ് തരുന്നത്? (അതന്നെ, മുന്ത്യെ വിമാനക്കമ്പനികള് പത്തിരുപത് കൊല്ലം പറപ്പിച്ച വിമാനം ചുളു വിലക്ക് വാങ്ങി, കൊച്ചി കോഴിക്കോട് - കോഴിക്കോട് ബഹ്റൈന്- ബഹ്റൈന് ദോഹ - ദോഹ മസ്കറ്റ് ഓടിച്ചു കളിക്കുന്ന വിമാനക്കമ്പനികളുള്ളപ്പോള് പ്രത്യേകിച്ചും!)
ഒരു അടിയന്തിരഘട്ടം ഓരോ പറക്കലിലും ഉണ്ടായേക്കാം.എയര്കണ്ടീഷന് സിസ്റ്റത്തിലേക്കുള്ള ഒരു ഷോര്ട്ട് സര്ക്യൂട്ട് രൂപത്തില്, ലോക്ക് ചെയ്യാന് വിസമ്മതിക്കുന്ന ലാന്ഡിംഗ് ഗിയറിന്റെ രൂപത്തില്, തൊട്ടു മുന്പേ ഉയര്ന്ന ജെറ്റ് വിമാനം ഉയര്ത്തിവിട്ട ടര്ബുലന്സിന്റെ രൂപത്തില്, വെടിച്ചില്ലു കണക്കെ എഞ്ചിനുള്ളില് ഇടിച്ചു കയറുന്ന പക്ഷികളുടെ രൂപത്തില്, കാറ്റിന്റെയും മഴയുടെയും രൂപത്തില് എന്തിനേറെ കക്കൂസില് കയറിയിരുന്ന് പുകവലിക്കാന് ശ്രമിച്ച്, ഫയര് അലാറം ഒച്ചവെച്ചപ്പോള് അണയാത്ത സിഗരറ്റ് കുറ്റി ലിറ്റര് ബോക്സില് നിക്ഷേപിച്ച യാത്രക്കാരന്റെ രൂപത്തില് വരെ നിര്ഭാഗ്യം വിരുന്നു വരാം!
സൈഡൊതുക്കി നിര്ത്തി, വാതിലു നാലും തുറന്നിട്ട്, "മക്കളേ, ജീവന് വേണ്ടോര് വേം തടി കൈച്ചലാക്കിക്കോ" എന്നു പറയാന്പറ്റില്ലല്ലോ പത്തു മുപ്പത്തയ്യായിരം അടി ഉയരെ ആകാശത്ത്!
നമ്മക്കപ്പോ മുന്നിലെ സീറ്റിലേക്ക് തല ചേര്ത്ത് പിടിച്ച് അലറിക്കരഞ്ഞാ മതി! കത്തുന്ന എഞ്ചിനോ, പുകയുന്ന ഫ്യൂസിലേജോ, മിഴിതുറക്കാത്ത നാവിഗേഷന് സിസ്റ്റമോ ഒക്കെ വെച്ച് മന:സാന്നിധ്യം നഷ്ടമാവാതെ വിമാനത്തെ നയിക്കേണ്ട ചുമതല കൂടെ ആ അഹങ്കാരിയായ പൈലറ്റിനുണ്ട്! സെക്കന്റുകള് വെച്ച് തീരുമാനമെടുക്കേണ്ട അത്തരം സന്ദര്ഭങ്ങളില് അയാളുടെ മനസ്സ് ഏകാഗ്രമായിരിക്കണം, കാര്യ കാരണ ബന്ധങ്ങള് പെട്ടെന്ന് പെട്ടെന്ന് അളന്നെടുക്കാന് പാകത്തില് അയാളുടെ ബുദ്ധി തെളിഞ്ഞുമിരിക്കണം.
"അപ്പോ ടിയാന് ദെവസത്തില് മണിക്കൂറെട്ട് മതിയോളീ വിശ്രമം?"
നാഷണല് ജിയോഗ്രഫിക് ചാനലില് "എയര് ക്രാഷ് ഇന്വെസ്റ്റിഗേഷന്" എന്ന പരിപാടി കാണുന്നവരുണ്ടെങ്കില് ശ്രദ്ധിച്ചു കാണും.
എയര് കാനഡയുടെ പുതു പുത്തന് ബോയിംഗ് വിമാനം, അത് പോയിറങ്ങേണ്ട വിമാനത്താവളത്തില് നിന്നും പകുതി ദൂരം പോലുമെത്തും മുന്നെ ആകാശത്ത് ഏതാണ്ട് നാല്പതിനായിരം അടി ഉയരത്തില് വെച്ച് ഇന്ധനം തീര്ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന മുന്നറിയിപ്പ് നല്കുന്നു. പരിചയ സമ്പന്നനായ പൈലറ്റ് തൊട്ടടുത്ത് കിട്ടിയ വിമാനത്താവളത്തില് വിമാനമിറക്കാന് തീരുമാനിക്കുന്നു. പക്ഷേ ഇരുപത്തിഅയ്യായിരം അടി എത്തുമ്പോഴേക്കും ഇന്ധനം മുഴുവന് തീര്ന്ന വിമാനത്തിന്റെ രണ്ട് എഞ്ചിനുകളും നിശ്ചലമായി. അസാധാരണ മനോധൈര്യം സംഭരിച്ച ആ ഗ്ലോറിഫൈഡ് ഡ്രൈവര്, എഞ്ചിനുകള് നിന്നു പോയ വിമാനം ഏറ്റവുമടുത്ത് ഒരു അടച്ചു പൂട്ടിയ വിമാനത്താവളത്തിന്റെ ഉപയോഗശൂന്യമായ റണ്വേയില് ആ ഇരുപത്തയ്യായിരം അടി ഉയരത്തുനിന്നും ഗ്ലൈഡ് ചെയ്തിറക്കി. ആര്ക്കും ഒരു പോറല് പോലുമേല്ക്കാതെ!
ഇത്രയും പേരു കേട്ട ഒരു വിമാനത്തിന്റെ ഇന്ധനടാങ്കില് ഇങ്ങനെ ചോര്ച്ച വരാന് ഇതെന്താ കേരളത്തിലെ പൊതു ഖജനാവോ? അന്വേഷണം നടന്നു. ടാങ്കില് ഇന്ധനം ചോര്ന്നതിന്റെ ഒരു തെളിവും കണ്ടെത്താനായില്ലെന്നു മാത്രം. പിന്നെ ആകെയുള്ള ഒരു സാധ്യത വിമാനം പറന്നുയരുമ്പോള് തന്നെ അതില് ആവശ്യത്തിന് ഇന്ധനം ഇല്ലാ എന്നതു മാത്രം.
അങ്ങിനെ വരാമ്പാട്വൊ?
എന്നാ പാടി. അതു തന്നെയാണ് സംഭവിച്ചത്. ഗ്രൗണ്ട് സ്റ്റാഫിനും പൈലറ്റിനും പറ്റിയ പിഴ! വിമാനത്തില് അത്രേം ദൂരം പോകാന് നറയ്ക്കേണ്ട ഇന്ധനത്തിന്റെ അളവിനെ അതിനു തുല്യമായ ഭാരത്തിലേക്ക് മാറ്റിയപ്പോഴുണ്ടായ പിഴ! ആ പുതിയ വിമാനത്തിന്റെ സ്റ്റാന്ഡേര്ഡ് അളവുകള് മെട്രിക് ആയിരുന്നു. അതായത് ഭാരം കണക്കാക്കേണ്ടിയിരുന്നത് കിലോഗ്രാമിലായിരുന്നു എന്നര്ഥം. എന്നാല് അത് ഓര്മ്മയില്ലാതെ പൈലറ്റ് കണക്കു കൂട്ടിക്കൊടുത്തത് പഴയ പൗണ്ടിലും! കിലോഗ്രാമിന്റെ പകുതിയോളമല്ലേ വരൂ പൗണ്ട്! അപ്പോ കണ്വേര്ട്ടിംഗ് ഫാക്റ്റര് ഇരട്ടിയായി. ഫലം, ആവശ്യമുള്ളതിന്റെ പകുതി ഇന്ധനവുമായായിരുന്നു ആ വിമാനം പറന്നുയര്ന്നത്.
ആര്ക്കും പറ്റിയേക്കാവുന്ന ഒരു പിഴവ്. പക്ഷേ അതിനു കൊടുക്കേണ്ടി വന്നേക്കുമായിരുന്ന വിലയോ?
അതാണ് പറഞ്ഞത് പൈലറ്റിന്റെ ഓര്മ്മയും മനസ്സും ഏകാഗ്രമായിരിക്കണം. എല്ലായ്പ്പോഴും...അല്ലെങ്കില് ഇതു പോലൊരു പിഴ ഏതു കൊടികെട്ടിയ പൈലറ്റിനും വന്നേക്കാം. ആ സാധ്യത കൂടെ ഇല്ലാതാക്കാനാണ് ആവശ്യത്തിനുള്ള വിശ്രമം അങ്ങേര്ക്ക് കൊടുക്കണം എന്ന് DGCA ഉരുവിട്ടോണ്ടിരിക്കുന്നത്.
ക്രിസ്റ്റ്യന് മാര്ട്ടിയെ ഓര്മ്മയില്ലേ? 2000 ജൂലായ് 25 നു പാരീസില് തകര്ന്നുവീണ കോണ്കോര്ഡ് ജറ്റിന്റെ പൈലറ്റ്...! എല്ലാം അവസാനിക്കാറായി എന്നുറപ്പിച്ചിട്ടും മന:സാന്നിധ്യം വിടാതെ അഗ്നിഗോളമായ തന്റെ വിമാനത്തെ തകര്ന്നുവീഴാനായി നഗരപരിധിക്കു പുറത്ത് ആള്ത്തിരക്കില്ലാത്ത സ്ഥലത്തേക്ക് നയിച്ച വൈമാനികന്!
എന്തിന്, ക്യാപ്റ്റന് സാറനെയും നാം മറക്കാറായിട്ടില്ല! 1999 ഡിസംബര് 24ന് കാഠ്മണ്ഡു വില് നിന്നും ഹൈജാക്ക് ചെയ്യപ്പെട്ട ഇന്ഡ്യന് എയര്ലൈന്സ് വിമാനം 814 ന്റെ പൈലറ്റ്! ഇന്ധനം തീരാറായ ആ വിമാനത്തെ, പാക്കിസ്ഥാനി ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാര് ഇറങ്ങാന് അനുമതി നിഷേധിച്ച് വിളക്കുകള് മൊത്തം അണച്ചുകളഞ്ഞ ലാഹോര് വിമാനത്താവളത്തില് ഒരു നാവിഗേഷന് ഗൈഡുമില്ലാതെ കൊണ്ടിറക്കിയ വീരന്....
അങ്ങിനെ എത്രപേര്....! ഓര്ക്കാപുറത്ത് അശനിപാതം കണക്ക് വന്നു വീഴുന്ന അത്യാപത്തുകള്ക്കു മുന്നില് പതറാതെ പിടിച്ചുനില്ക്കാന് കെല്പ്പുണ്ടാവേണ്ടവര്.
അവര്ക്ക് അത്യാവശ്യമായ വിശ്രമം നല്കാന് നാം ബാധ്യസ്ഥരല്ലേ സര്?
"എന്നാലും പൈലറ്റ് അങ്ങിനെ ചെയ്യാമ്പാട്വൊ? വിമാനം പറത്തില്ലാന്നൊക്കെ പറയാന് അയ്യാളാരാണോളീ..?"
"അഥാണ്......!!"